222 gün…
Bir yılın yarısından daha fazla.
7 aydan fazla.
Yaklaşık 40 kilo verdi Sibel.
Hücre hücre erimeye devam ediyor…
Gökhan da öyle…
Adalet için ölüm orucuna başlayan Sibel Balaç’ın direnişi 222’nci, Gökhan Yıldırım’ın direnişi ise 216’ncı gününe ulaştı.
Dışarıya ulaşan son bilgilere göre, Sibel Balaç 87 kilodan 50 kilonun altına düşerken,
Gökhan Yıldırım da, 62 kilodan 42 kiloya düşmüş durumda.
Onlar gün gün erirken,
Türkiye’de ve Avrupa’da onların taleplerinin kabul edilmesi için eylemler sürüyor.
İstanbul’un yoksul gecekondularından İzmir’e, Türkiye’nin hapishanelerinden Avrupa’nın bir çok ülkesine kadar bir çok yerde, onlarca çeşit eylem yapıldı ve yapılmaya devam ediliyor.
NE İSTİYORLAR?
Bugüne kadar bu talepler onlarca kez sıralandı kuşkusuz. Bir kez daha tekrar edelim.
Sibel Balaç ve Gökhan Yıldırım’ın ortak talepleri var, ayrı talepleri var;
1- Dijital delillerle, gizli tanık ve itirafçı tanıklarla yürütülen yargılamalara son verilmesini…
2- Keyfi şekilde uygulanan disiplin cezalarına son verilmesini…
3- Hasta tutsakların serbest bırakılmasını…
4- Hapishanelerdeki kitap-dergi kısıtlamalarına son verilmesini…
5- Hapishanelerde sohbet hakkının eksiksiz uygulanmasını…
6- Yozlaştırmaya karşı mücadele edenlere verilen cezaların iptal edilmesini…
7- Gökhan Yıldırım’a yozlaşmaya karşı mücadele ettiği için verilen 46 yıllık cezanın iptal edilmelisini…
8- Halkımızın hak ve özgürlükler mücadelesinin, adalet mücadelesinin engellenmesini…
9- Ağırlaştırılmış müebbet infaz yasasının tutsaklar lehine değiştirilmelisini…
İSTİYORLAR.
Hukuken de,
tarihsel olarak da
haklı ve meşru taleplerdir.
Direnişin başından beri vurgulandığı gibi, bu talepler, bu sorunlar, sadece Sibel ve Gökhan’ın talepleri değildir.
Binlerce tutsağın ve tüm halkın talepleridir.
