Okuma Odası’nda bu hafta, Almanya hapishanelerindeki özgür tutsak Özgül Emre’nin kitabını, “Adalet için dövüşüyorum” adıyla yayınlanan şiir kitabını tanıtıyoruz.
Özgül Emre, bir özgür tutsak.
Yani, direnerek üreten-üreterek direnen geleneğin devamcısı.
Tutsaklığına, Alman emperyalizminin keyfi tek tip dayatmasına karşı, süreciz açlık grevi direnişiyle başlayan Özgül Emre, direniş sonrası şiirlerini yazmaya başladı ve şu ana kadar yazdıkları da Boran Yayınevi tarafından kitaplaştırıldı.
Kitabın adı: Adalet için
dövüşüyorum
Yazarı: Özgül Emre
Yayınevi: Boran Yayınları
Yayın tarihi: OCAK 2023
91 Sayfa
Kitapta Özgül Emre’nin 9 adet şiiri yer alıyor.
BORAN YAYINLARI’NIN ÖNSÖZÜ:
Kitabın önsözünde şiirlerle ilgili şöyle deniyor:
“Şiir bir yürek işçiliğidir.
Özgül Yüreklidir!
Yürek cürettir, yürek öfkedir, yürek coşkudur…
Bu bir yürek çağrısıdır. Halkın yüreği hep birlikte çarpsın
diyedir. Ve halkın yüreği hep birden çarpmaya başlasın
ki, özgür tutsakları hücrelerden söküp alalım.”
ÖZGÜL EMRE’NİN ÖNSÖZÜ:
Özgül Emre ise “önsöz yerine” yazdığı satırlarda şiirlerini
şöyle anlatıyor:
“Hem sizlere, hem de şiir yazımına (şairlik diyemiyorum
henüz) merhaba.
Henüz yeni doğmuş bir bebek gibiyim şu anda.
Boğulmaya çalışılan sesimi sizlere ulaştırma, halkların
acısına, açlığına ortak olma ve tecrite karşı direnişin ürünüdür
bu şiirler. Ekmek ve adalet kavgasını, parmaklıklar arkasında
da olsa sürdürme çabamın ürünüdür bu yoklukta.”
Okuma Odası’nda bu haftaki kitap tanıtımımızı, Özgül Emre’nin kitabından “özledim” şiiriyle tamamlıyoruz:
ÖZLEDİM
Özledim!
Ne seni,
ne de nimetlerini
dünyanın
binbir türlü.
Yalan yok,
özlemedim bu kadar.
Özledim
kızıl yeleli atların
rüzgarla yarışının
ve gökyüzünün maviliğinde
özgürce süzülen
kuş seslerinin gizlendiği,
şen kahkahalı,
çocuk gülüşlü
hanelerini halkımın…
Hayatın her renginin
hayatın her kokusunun,
tadının
insanı kucakladığı
ülkemin, dünyanın
dört bir yanından gelip
konakladığı hanelerdeki
halkımı…
Yalan yok,
özledim.
Hiçbir şeyi
özlemediğim kadar.
Bazen kavgalarını,
- karı-koca –
bazen tatlı atışmaları, - dostlararası –
ne yalan söyleyeyim
onları bile
özledim.
Dünyanın neresinde
olursak olalım
vatan olan…
Ana kucağı gibi sıcak,
babamın alınterinin
kokusu sinmiş,
emekle yoğrulmuş
nasırlı ellerin
şefkatli kollarıyla
sarıldığım o evleri
halkımın….
Özledim,
ne yalan söyleyeyim
Seni,
nimetlerini dünyanın
binbir türlü
özlemediğim kadar,
çok özledim.
Bak yine buradalar,
bekliyorlar.
Zindan kapısının önünde,
- eve götürmek için beni… –
Direniyorlar - özgürlüğüm için –
kendi kızları,
oğulları bilerek
yumrukluyorlar
adaletsizliğin
kalın duvarlarını…
Beni bekliyorlar…
Evlerinde oturup,
dizlerini dövüp,
gözyaşları dökerek değil.
Bak dövüşüyorlar
aynı zulme karşı
aynı coşkuyla,
aynı kavgada benimle.
Özledim,
-ne yalan söyleyeyim-
Gizleyemem dünyadan.
Seviyorum sizi,
HALKIM benim!
Uğruna yıllarca
mahpus yatacak,
uğruna ömrümü
verecek kadar,
çok mu çok.
Seviyorum işte!
