BİZİM DE GÜNÜMÜZ GELECEK!..
“Tiocfaidh ar Ca”…
Kevin Lynch, Kieran Doherty, Thomas McElwee, Michael Devine… Bu dört ismi, yaşı 50’nin üzerinde olanlar hatırlayacaktır. Gençler belki duymamışlardır. Bu satırlar, unutanlar hatırlasın, bilmeyenler öğrensin diyedir. Bu satırlar, Gökhanları, Sibelleri daha iyi anlayabilmek içindir… Bu kahramanları dünya halkları ve gençleri öğrensinler, bilenler unutmasınlar istiyoruz.
Çünkü onlar, unutulmamayı ve bilinmeyi en çok hakedenlerdendir.
Yıl 1981…
İngiliz emperyalizmi, IRA’ya, İrlanda Kurtuluş Ordusu’na karşı büyük bir kuşatma saldırısı başlattı… IRA, İngiliz emperyalizminin saldırısına, hapishane hücrelerinden büyük bir direnişle cevap verdi.
İngiliz hükümeti, IRA’lı tutsaklara karşı, “iradesizleştirme, ruhsal, fiziksel ve duygusal rehabilitasyon politikalarını” yürürlüğe koydu; amaç, IRA’yı ideolojik, psikolojik olarak ÇÖKERTMEKTİ. Tutsaklara bu amaç doğrultusunda TEK TİP ELBİSE dayatıldı.
Direniş başladı.
1976 yılında tek tip elbise giyme dayatmasına karşı, Boby Sands ve yoldaşları, elbise giymeyi reddedip, “battaniye direnişi”ni başlattılar. “Çırılçıplak, bir battaniye örtünerek elbisesizliğin elbisesini giydiler”.
1981 yılında İngiltere Başbakanı faşist Margaret Theacher’in İrlanda ulusal hareketini bertaraf etmek yönünde sistemli kontrgerilla yöntemlerine başvurması ve hapishaneleri bir “terör yuvası” olarak hedef göstermesi, IRA’lı tutsaklar için baskıların arttığı bir sürecin başlangıcı oldu.
IRA’lı tutsaklar, bu saldırıya ölüm orucuyla cevap verdiler.
Long Kesh hapishanesindeki bu direniş, o yıllarda büyük yankı yarattı ve çok yaygın biçimde sahiplenildi.
Direnişçilerden Boby Sands, tutsakken ve ölüm orucundayken, halkı tarafından milletvekili seçildi.
“Terörist” Sands, milletvekili Sands oldu; ancak direnişini sürdürdü ve ilk şehit düşen de o oldu.
Boby Sands, açlık grevinin 66. gününde, 5 Mayıs 1981’de şehit düştü.
Sonra şehitlikler peşpeşe devam etti:
Francis Hughes 12 Mayıs 1981’de,
Raymond McCreesh ve Patsy O’hara 21 Mayıs 1981’de,
Joe McDonnell 8 Temmuz 1981’de,
Martin Hurson 13 Temmuz 1981’de
şehit düştüler.
Başta ismini saydığımız dört direnişçi ise, 41 yıl önce bugünlerde peşpeşe şehit düştüler.
Kevin Lynch, l Ağustos 1981’de,
Kieran Doherty 3 Ağustos 1981’de,
Thomas McElwee 8 Ağustos 1981’de, x
Michael Devine ise 20 Ağustos 1981’de şehit düştüler.
Hepsinin son sözleri aynıydı:
“Tiocfaidh ar Ca”: yani “BİZİM DE GÜNÜMÜZ GELECEK!”
Büyük bir inançla direndiler.
Halklarının ulusul kurtuluş idealine, özgürlük idealine bağlı kalarak, gün gün, hücre hücre ölümün üzerine yürüdüler.
Açlık grevinin, tarih boyunca en eski ve en yaygın biçimde İrlanda halkı tarafından kullanıldığı belirtilir.
Boby Sands ve 9 yoldaşı, bu geleneği dünyaya malettiler.
Dünyanın dört bir yanında yüzlerce özgür tutsak onların izinden yürüdü. Türkiye hapishanelerinde bu geleneğe çok güçlü yeni halkalar eklendi.
Bugün Sibel ve Gökhan da o geleneğin izinden yürüyor, o geleneğin gücüyle zulmün karşısına dikiliyor.
Bu yüzden 2 kişi değiller Sibel ve Gökhan;
yanlarında Boby Sandslar var.
yanlarında Kevin Lynch, Kieran Doherty, Thomas McElwee, Michael Devine var.
yanlarında İdiller, Berdanlar var.
yanlarında İbililer, Fidanlar var.
yanlarında Koçaklar, Ebrular var.
yanlarında tarih var, haklılıkları var, halkları var.
