54 yıl önce, Anadolu’nun bir köşesinde, küçük bir köyde büyük bir ateş yakıldı.
Ateşin adı Kızıldere’ydi.
Anadolu ihtilali, 54 yıldır o ateşin ışığıyla aydınlanıyor.
Mahirler, düzenin gösterdiği gibi, reformizmin sunduğu gibi, birer “maceracı” değillerdi.
Çok büyük bir hedefleri vardı: Devrim.
Anadolu ihtilaliyle Anadolu halklarının kaderini değiştirmek, Anadolu halklarının İKTİDARINI KURMAK istiyorlardı.
54 yıl oldu.
Unutulmadılar.
Kim ki, direnmek istiyorsa, kim ki mücadele etmek istiyorsa, referansı Kızıldere’dir.
O nedenledir ki, Türkiye’de kendini “sol”da gören, gösteren tüm güçler, bir şekilde Kızıldere’ye sahip çıkmışlardır.
Kimisi, bunu Kızıldere’nin yarattığı senpatiyi istismar etmek için yaptı. Kimisi, bu büyük direnişi, bu yola ışık olan kahramanları yok sayamadığı için sahiplenmek zorunda kaldı.
Bu topraklarda, onlarca CHP örgütü bile Mahirler için anmalar, yürüyüşler yaptı, ilanlar verdi.
54 yıl oldu.
Türkiye devrimi hala onların teorileri ve pratikleriyle şekileniyor.
O teori ve pratiği “yanlış” bulanlar için bile bu etki geçerlidir.
Mahirleri, dönemin diğer hareketlerinden AYIRDEDEN neydi? Mahirlerin teorisi ve pratiğini savunanlar, O ZAMANDAN BUGÜNE hiçbir zaman devrim iddiasından, iktidar hedefinden kopmadılar.
Temel fark budur.
Direnilecekse, referans Kızıldere`dir.
Devrimcilik yapılacaksa, Mahirler gibi yapılacaktır.
Halkın iktidarı isteniyorsa, izlenecek yol, Mahirlerin çizdiği yoldur.
Kızıldere şehitlerini ve dönemin Türkiye devriminin yolunu aydınlatan tüm devrimcilerini saygıyla ve bağlılıkla anıyoruz.
