“Gentes Şirketler Grubunun Cezayir’deki otel projesinde çalışan ve altı aydır maaşlarını alamadıklarını söyleyen inşaat işçileri, “Hakkımız olanı istiyoruz, hakkımız almak için tüm meşru mücadele yöntemlerine başvuracağız” dedi.”
“Ankara’nın Etimesgut ilçesinde Elya Yapı’nın Elya Center şantiyesinde çalışan ve aylardır maaşları ödenmeyen 30 inşaat işçisi, alacaklarını istedikleri patron tarafından polise teslim edilerek gözaltına aldırıldı.”
“Manisa’da hizmet veren, Özel Doğuş Hastanesi’nde iddiaya göre, hastanenin ortakları arasındaki uyuşmazlık nedeniyle, çalışanlar maaşlarını alamadı. Bunun üzerine personel, hastanenin önünde eylem yaptı.”
…
Gün yok ki gazetelerde maaşını aylardır alamayan işçilerin direniş haberleri olmasın.
“Maaş; bir kişiye yaptığı işin karşılığı olarak, düzenli şekilde ödenen para. “
Artık ülkemizde işçiler bazı hakları kazanmak için değil, maaşlarını alabilmek için direniyor. Evet yüzyıllardır işçinin yaşayabilmesi, çocuğunu büyütebilmek ve yaşamsal ihtiyaçlarını karşılayabilmesi için patronun vermesi gereken maaşı verilmiyor artık işçilere.
Peki işçilerin maaşlarını alamaması durumunda işçinin hakkını kim savunacak?
Sendika? Yok artık. İşçi direnirse yanına gelip “yanınızdayız” demekten başka hiç bir işlevleri yok.
Devlet?
Normal bir devlet böylesine yaygın bir şekilde işçilerin maaşlarının ödenmemesi olayı yaşanmasına kayıtsız kalmaz, tedbir alır. En azından işçinin hukuki yollardan haklarını alabilmesini kolaylaştırır.
Ama yok.
Bunun yerine AKP’nin devleti tüm kurumları ile işçinin direnişine saldırıyor. Yargısı da patrondan yana polisi de. Polis direnen, eylem yapan işçiye dakka izin vermiyor. Hemen saldırıyor. İşkence ile gözaltına alıyor, tutukluyor. Hakkını almasını değil, patronların gasp edişine yasal kılıf oluyor. “Maaşınızı alamadıysanız amman sesinizi çıkartmayın yoksa başınıza gelmeyen kalmaz” diyor.
İşçinin yüzlerce yıllık maaş hakkını alabilmesinin direnmekten başkaca yolu yok. Kendi örgütlenmelerini; komitelerini yaratıp mücadele etmek…
