Herhalde ülke tarihinde hiçbir dönemde adalet halka bu kadar uzak olmamıştı. Trafik kazası sonucu ölümlerde bile yakınlarını kaybedenlerin adalet mücadelesi vermek zorunda kaldıgı bir süreçten geçiyoruz. Takip ettiğim davalarda şahit olduğum hukuksuzlukları anlatsam ne sayfalara ne de bu duruşmaya sıgar. Çorlu Tren katliamı ailelerinin davası yakından takip ettiğim davalardan biriydi.
Katliamda torununu kaybeden Mehmet Öz, bir duruşmada Cumhurbaşkanına seslendi. Sen torununu kucağına alıp seviyorsun, benim torunumu iki parça kucagıma verdiler dedi.
Neden Cumhurbaşkanına sesleniyor? Mesele sadece bu davada siyasi müdahale olduğunu düşünmesi degil. Bir ölçü koyuyor Mehmet bey.
Cumhurbaşkanı torununu güvenle kucağına alıyorsa, herkes aynı güvenlik duygusuyla çocuğunu,torununu sevebilmeli degil mi? Ama öyle olmuyor. Halkın çocukları ölüyor.
Olmaz ya, cumhurbaşkanının yakınına bir şey olursa yargı nasıl hareket edecekse Mehmet bey’in torunu hayatını kaybettiğinde de aynı şekilde hareket etmeli.
Devlet Demir yolları, en üst kademesinden katliamda doğrudan sorumluluğu bulunan daha alt düzeydeki memurlarına kadar korunuyor. İnsanlar hem evlatlarını kaybetmiş hem de göstermelik yargılamalarla asalet duygularının üzerinde tepiniliyor, onurları kırılıyor.
