Gerçek Haber Ajansı adı, kolektif bir tartışma süreci sonucunda, onlarca öneri arasından seçildi.
Bu ismin seçilmesindeki etkenlerden biri de Manzana idi. Manzana gerçekleri anlatmak uğruna, canını verdi. Manzana’nın mücadelesi, yeryüzündeki tüm hakikat savaşçılarına örnek olsun.
Manzana’nın öyküsünü ve onu anlatan bir şiiri yayınlıyoruz.
Manzana kimdir?
Manzana, Kübalı bir gençtir. Asıl adı, jose Antonio Echevveria’dır. 1932’de dogdu.Dönemin öğrenci gençlik liderlerinden biri oldu. 1957 yılında Küba devlet radyosunu elinde bir tabanca ile basıyor. Canlı yayın odasına ulaşıp üç dakika boyunca halkına gerçeklerden bahsediyor.
Üç dakikalık gerçek için bütün ömrünü feda ediyor.
Radyo mikrofonundan seslendiği üç dakika boyunca, Sierra Maestralarda umudu büyüten gerillalardan bahsediyor, Diktatör Batista’nın halk düşmanlığından bahsediyor. Üç dakika boyunca gerçeğin dili oluyor ve en sonunda Batista’nın askerleri gelip Manzana’yı katlediyorlar.
Tarihin ve hayatın ortak sorusu şudur: Üç dakika gerçeklerden bahsetmek için bütün bir delikanlı ömrünüzü verir misiniz? Manzana’nın cevabı eylemidir.
Manzana’nın sergilediği bu tavrı, bugün büroları, kurumları basılan gazeteciler, sanatçılar, ağır ceza tehditleriyle yargılanan özgür tutsaklar sürdürüyor. Bedeli ne olursa olsun, gerçeği söylemeye devam ediyorlar.
Yalana karşı gerçekleri açıklamak için ömürler veriliyor…
Manzana’nın eylemini Sovyet şair Yevgeni Yevtuşenko duyuyor ve çok etkilenip bir şiir yazıyor:
MANZANA’NIN TÜRKÜSÜ:
ÜÇ DAKİKALIK GERÇEK
(Yevtuşenko’nun notu: Bu şiir, Küba’nın bir ulusal kahramanı olan Jose-antonio Echeverria’nın anısına adandı. Arkadaşları ona “elma” anlamına gelen manzana adını takmışlardı.)
‘’Bir delikanlı vardı manzana adında.
bir saydam kaynaktı gözleri
uğultuluydu
yüreği
bir tavan arası gibi tıpkı
güvercinlerin,
gitarların,
tabloların
tıkabasa doldurduğu.
severdi mısır yemesini çıtırdatarak,
bayılırdı beyzbol oynamaya,
çocuklara,kuşlara,
ve, çılgın kasırgasında
bir paçanganın
biterdi
kaşları altındaki
iki tansığın
bakışına.
ama bir delikanlı vardı manzana adında,
bir çocuğa benzerdi,
ama yalımlanırdı yüreği iğrenme ve horlamayla
ne zaman karşılaşsa
sözde sofularla
ve aldatmayla.
oysa, o zamanlar küba’da
binlerce maskeyle bezenmişti yalan
salonlarda kol gezerdi
ve
bir kral gibi
kurulurdu
başkan’ın
arabasında.
sütun sütun dolanırdı gazetelere
utanmadan,
ve günün ışımasıyla birlikte
rock’n roll’
karışık
fışkırırdı
radyo
istasyonlarından.
ve işte o zaman manzana adlı delikanlı,
ün için , şan için değil,
sadece herkes,
sadece görsün gerçeği diye küba’da,
ele geçirmeye karar verdi radyo vericisini,
ve
arkadaşlarıyla birlikte
elde tabanca
daldı oraya,
aldı elinden mikrofonu
bir güzel şarkıcının,
ve onun sesi-
cesaret ve inanç-
yani sesi küba’nın
anlattı
gerçeği halka.
üç dakika, fazla değil !
sadece üç dakika !
ve sonra bir silah sesi,
sessizlik sonra.
son noktasını koydu
bu tamamlanmayan söyleve
batista’nın kurşunu.
ve tekrar
bir rock’n roll başladı şen şakrak,
ve o,
o anda ölümsüz, vermiş hayatını
üç dakikalık gerçek için
yatıyor, genç ve mutlu.
sözüm sanadır dünya gençliği:
ülkende egemen olursa yalan,
gazetelerde boy gösterirse yalan hiç durmadan
gençlik!
manzana’yı hatırla!
işte insan dediğin böyle yaşamalı
ve eğlenmemeli gerek
dalga geçerek.
ölüme yürümek,
unutup
huzuru
rahatı,
ama söylemek
üç dakika bile olsa
gerçeği söylemek
gerek!
üç dakika olsun, yeter!
sonra,
ölüm hoş gelir
safa gelir.’’
YEVGENİ YEVTUŞENKO
türkçesi: özdemir ince
