LO, TÜİK, UNİCEF, HEPSİ aynı şeyi söylüyor: Ülkemizin çocukları yoksul, mutsuz ve vahşice çalıştırılıyor.
Bazı gerçekler vardır ki, aslında onların ayrıca istatistiklerle, rakamlarla anlatılması gerekmez. Fakat yine de rakamlar, gerçeği dah anet hale getirir. Bizim sokağımızda, çevremizde, şehrimizde gördügümüz gerçeklerin ötesinde ülke çapındaki tabloyu ortaya koyar. Aşağıdaki rakamlar da bunu ortaya koyuyor.
720 BİN ÇOCUK İŞÇİ
İLO (Uluslararası Çalışma Örgütü) Raporu’na göre, “Türkiye’de 5-17 yaş arasında 720 bin çocuk işçi var. 250 bin çocuk, çalışmak zorunda olduğu için eğitim alamıyor”.
Rakama dikkatinizi çekiyoruz; 5-17 yaş arası deniliyor…
Yani 5 yaşında, 6 yaşında, 10 yaşında çalıştırılan çocuklarımız var. Hayatın bir çok alanında çoğumuz rastlarız onlara. Ama bu ülkenin yetkilileri, bunu görmezler, duymazlar.
Yine aynı rapora göre “250 bin çocuk, çalışmak zorunda olduğu için herhangi bir eğitim alamıyor.”
7.4 MİLYON YOKSUL ÇOCUK
TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) verilerine göre, ülkemizde 7,4 milyon çocuk yoksul. Bu rakam, ülkemizdeki çocukların 3’te 1’ine denk düşüyor. Her üç çocuğumuzdan biri, yoksulluk içinde büyüyor. Bazen aç, bazen giysisiz, bazen okuyamayan, bazen hastalandığında doktora gidemeyen, tatil yapamayan, oyuncaklar alamayan, gönlünce top oynayıp gezemeyen, atölyelere hapsedilmiş, “çıraklık” denen zincire vurulmuş çocuklarımız bunlar. Ve biliyoruz ki, aslında yoksulluk bu oranın, üçte birin de üstündedir.
YÜZDE ELLİSİ MUTSUZ ÇOCUKLARIMIZ!
UNICEF 2020 raporlarına göre, çocuklarımızın YÜZDE 47’Sİ hayatından memnun değil. Bu rapor, yüzde 53’ünün memnun olduğunu söylüyor.
Fakat yüzde 47 mutsuz çocuk oranı, çok vahim bir tablodur.
Çocuklar kolay kolay mutsuz olmazlar. Onlar en kötü koşullarda bile gülüp oynamanın, mutlu olmanın formüllerini bulurlar. Çocukluk bir yanıyla da budur zaten.
Ama bu ülkenin koşulları, bu ülkedeki yoksulluk, çocukm işçiliği vb. öylesine büyük ki, çocuklarımızın yüzde 47’sini mutsuz edebiliyor.
