Gülşen Poyraz, 6 Şubat depreminde onlarca yakınını kaybetti.
6 Şubat’ın yıldönümünde o günleri ve o günden bugüne geçen zamanı anlattı:
Röportajdan seçtiğimiz bazı tesbitleri şunlar:
“İnsanlar bunalımda.
İnsanlara güven veren, yaralarını saran, normale dönüştürebilecek koşullar yok.
Varsa yoksa rant kavgaları, seçim çalışmaları..”
“Molozları döktükleri yerlerde kafatasları çıkıyor, beden parçaları çıkıyor, korkunç bir şey.. Biz bunları gördük, yaşadık.”
“Bu kader değil.
Öldüren, rant kavgasıdır. İmar aflarıdır. Şu kadar imar affı çıkardık diye kendileri söylüyorlar.”
“O mezarları gördüm. Sıra sıra… Sıra sıra mezar olur mu..
Bir tanesi insanoğluna yaraşır şekilde gömülmedi.
Devlet, belediye olmadığı için, sahip çıkan olmadığı için, insanlar kendi cenazelerini yanyana çukurlara gömdüler battaniyelerle.”
“Adalet peşinde aileler olarak,
davalarda birbirlerini destekliyorlar, bu anlamda sürekli çağrılarımız, çabalarımız var.
Kim ne yapabilirse, kim ne kadar yapabilirse… hepsi çok değerli.”
“Adaleti sağlarsak biz sağlarız.
Halk olarak, ezilenler olarak, birlik olup, kenetlenirsek, sağlarız.
Çünkü saçma olur adaleti onlardan beklemek.
Bizi hem katledip, hem adaleti nasıl sağlasınlar?
Biz birlik olursak adaleti sağlarız.
Bunların geçtiği her yer kan ve katliam!”
